CHAPTER 3!!!
Kalahating oras ang nakalipas, nakarating si Harvey sa kumpanya ni Mandy. Nang makapasok siya, isang bodyguard na may hawak na stun baton ang biglang humarang sa kanya. Masungit na sinabi ng bodyguard, “Lumayas ka! Hindi namin tinatanggap ang mga pulubi dito.”
Kakagising lang ni Harvey, at hindi muna niya nalinis ang sarili. Isa pa, nakasuot lang siya ng T-shirt at pares ng shorts na puno ng tahi. Mukha nga siyang pulubi sa kalsada. Gayunpaman, sanay si Harvey sa ganoong klaseng bagay. Ngumiti siya at sinabi, “Sir, narito ako upang maghatid ng dokumento sa aking asawa.”
“Sa itsura mong iyan, mayroon kang asawa?” Naghinala ang bodyguard. “Ang tagalinis ba — si Zara o ang manggagawa na nagtatrabaho sa kusina – si Lily?” “Si Mandy ang asawa ko,” sabi ni Harvey.
Nagulat ang bodyguard. Di nagtagal, humalakhak siya. “Ikaw pala ang manugang ng mga Zimmer. ” Hindi niya mapigilan ang pagtawa.
Umiling si Harvey. Hindi niya sukat akalaing siya ay medyo kilala. “Tama na yan. Ibigay mo sa akin ang dokumento. Hiniling sa akin ni Bb. Zimmer na kunin ang dokumento sa iyo kung narito ka, ”sabi ng bodyguard.
“Hindi.” Umiling si Harvey nang may determinasyon. “Sinabi ng hipag ko na ang dokumentong ito ay napakahalaga, kaya kailangan kong personal na ibigay ito sa aking asawa. Maaari ba kayong tumabi… ”
“Ikaw!” Wala nang magawa ang bodyguard kay Harvey. ‘Nababaliw na ba siya? Hindi ba niya alam kung gaano siya kinasusuklaman ng mga Zimmer? Tsaka, sa itsura niya, hindi ba siya natatakot na masira niya ang imahe ng kumpanya?
Habang sila ay nag-uusap, bigla silang nakarinig isang malakas na tunog ng isang makina ng kotse mula sa likuran nila. Di-nagtagal, isang BMW 5 series ang nakitang pumarada sa tabi ng electric bike ni Harvey pagkatapos ng isang high-speed drift maneuver. Pagkatapos, nakita nila si Don na bumababa sa kotse na may isang bouquet ng rosas sa kanyang kamay.
“Ikinalulugod po naming makita ka dito, G. Xander!” Nang mapansin si Don, ang hambog na bodyguard ay agad-agad nagpakitang gilas. Hindi nagtagal sinabi niya, “G. Xander, dito po ang daan. Hinihintay ka na po ni Miss Zimmer sa kanyang opisina. “
Tumango si Don sa kanya. Pagkatapos ay tumalikod siya at naglakad papasok sa kumpanya nang hindi man lang tiningnan si Harvey. Papasok na rin si Harvey sa kumpanya. Ngunit, itinaas ng bodyguard ang kanyang stun baton at muling hinarang si Harvey.
“Anong ibig sabihin nito? Bakit siya pinapasok mo at ako hindi? ” Napatingin si Harvey sa bodyguard at nagtanong.
Bumuntong hininga ang bodyguard at sinabing, “Harvey, manugang ka lang. Paano ka maikukumpara kay G. Xander? Kita n’yo, ang pabango at rosas sa kanyang kamay ay tiyak na nagkakahalaga ng humigit kumulang ilang daang pera. Mayroon ka bang ganoong kalaking pera? Sa nakikita ko, malapit ka nang mawala bilang manugang nila.”
Sandali namang natigilan si Harvey. Sumimangot siya saka tinanong, “Ano ang ibig mong sabihin?”
“Ano ang ibig kong sabihin? Bobo ka ba o gumagawa ng palabas dito? Kalat sa buong lungsod ang nangyari noong nakaraang gabi. Alam ng lahat na hinahabol ni G. Xander si Bb. Zimmer. Bagay silang dalawa para sa isa’t isa. Tingnan mo ang iyong sarili! Mukha kang nakakaawa ka at walang silbi. Nagtataka ako kung bakit pumayag si Bb. Zimmer na pakasalan ka? ” Sabi sa kanya ng bodyguard.
Samantala, bumukas ang elevator sa lobby ng kumpanya. Si Mandy ay lumabas ng elevator na nakasuot ng isang floral dress, mukhang kaakit-akit at maganda. Sa sandaling iyon, nakita niya si Don. Ngumiti siya at tumango sa kanya. Sinabi niya pagkatapos, “G. Xander, ilang oras kitang hinihintay. ” Pinikit ni Don ang kanyang mga mata, at isang iglap ng kasakiman ang nakita sa kanyang mga mata. Ito ay halos hindi mapansin.
Dinilaan niya ang kanyang mga labi nang walang kamalay-malay at binigay kay Mandy ang palumpon ng mga bulaklak nang kaaya-aya. Ngumiti siya at sinabi, “Sabi ng mga tao, ang mga magagandang regalo ay dapat ibigay sa mga taong karapat-dapat makakuha nito. Mandy, ikaw ay kasing ganda ng isang bulaklak. Kaya’t ikaw lamang ang maaaring marapat na regaluhan ng bulaklak na ito. “
Bahagyang nakasimangot si Mandy. Naalala pa niya ang insidente noong isang gabi. Nag-propose sa kanya si Don sa harap ng lahat, at ngayon ang buong insidente ay alam na alam sa Niumhi. Ngayon, hinabol pa niya siya sa isang labis na mapangahas na pamamaraan.
Kalaunan, nag-atubili si Mandy na makipagkita kay Don. Ngunit ang kanyang kumpanya ay nangangailangan ng pondo ngayon, kaya’t wala siyang magawa kundi ang humingi ng tulong kay Don. Habang iniisip ang mga iyon, ngumiti si Mandy at sinabing, “G. Xander, binobola mo ako. Inanyayahan kita ngayong araw dahil nais kong makipag-ayos ng isang business deal sa iyo, hindi tumanggap ng mga regalo sa iyo.” Masayang ngumiti si Don at sinabi, “Hindi naman big deal sakin iyon, wala iyon. Mandy, sinabi mo na ayaw mo ng regalo ko. Iniisip mo ba na hindi ito sapat? Sige, ganito. Kukuha ako ng taong magpadala ng ilang mga bulaklak na naka-airflown mula sa Prague. Ganon na lang.”
“Hindi mo na kailangang gawin iyon. Ang produksyon ng mga rosas sa Prague ay hindi maganda ngayong taon. Narinig ko na ang mga rosas na kanilang pinapalago doon ay nagkakahalaga ng higit sa isang libong dolyar bawat rosas. Hindi ito sulit…” Umiling si Mandy. Bagaman nagustuhan niya ang mga rosas doon, hindi makatuwiran para sa kanya ang presyo ng mga iyon.
“Mahigit isang libong dolyar kada rosas …” Bahagyang kumibot ang mga mata ni Don. ‘Tiyak, hindi lamang rosas ang madadala ko sa kanya. Mayroon akong higit sa isang daang rosas dito sa aking kamay. Kung nais kong magbigay sa kanya ng isang regalo, kailangan kong magkaroon ng kasing dami nito. Kung ganon, magkakahalaga ito ng higit sa dalawang milyong dolyar. ‘
Habang iniisip iyon ni Don, hindi niya maiwasang mailang bagaman siya ay isang lalaking laging mukhang mahinahon sa iba dahil sa kanyang yaman.
Gayunpaman, sa sandaling iyon, si Harvey na nakatayo sa labas ay nakalampas sa bodyguard at pumasok bigla sa lobby. Inagaw niya ang palumpon ng mga bulaklak sa kamay ni Don at itinapon ito sa sahig. “Mahal, huwag mong kunin ng mga bagay ng iba. Kung gusto mo ng mga rosas, bibilhin ko ito para sa iyo. Mga rosas lang ito! ” Nang hindi niya namamalayan, naging matapang na si Harvey. Hinawakan niya ang banayad at maliit na kamay ni Mandy at dinala siya papunta sa elevator.
“Harvey, bitawan mo ako. Anong kalokohan ito? ” Marahang pumapalag si Mandy.
Kasalukuyan silang nasa lobby ng kumpanya, at marami nang tao. Siyempre, hindi siya pwedeng magmukhang tanga dahil siya ang CEO doon. Kaya sinubukan niyang pakawalan ang kanyang kamay nang walang malay, ngunit mahigpit ang hawak nito kay Harvey.
“B * stardo! Bumalik ka rito!” Noong una, medyo mailang si Don. Ngayon, nilamon niya ng matinding galit. Sa katunayan, pinulot niya ang palumpon ng mga bulaklak na may pag-iingat dahil nagkakahalaga itong higit sa isang libong dolyar. Tiyak na magagalit siya dahil basta-basta lang na itinapon ito sa sahig.
‘Hawak-hawak ng bstardo ang kamay ng aking dyosa! Ni hindi ko pa nagawang hawakan ang kamay niya!’ “Sinira mo ang aking mga bulaklak! Kaya mo bang magbayad para doon? Sino ka sa tingin mo?” HInampas ni Don ang pinto ng elevator gamit ang kanyang kaliwang kamay at pinilit na buksan muli ang pinto. “Bstardo! Magpaliwanag ka sa akin ngayon. Kung hindi, magbabayad ka ng isang malaki para dito!”
